FIZJOTERAPIA :

Wykorzystanie obrazowania ultrasonograficznego (USG) w celu wspomagania rehabilitacji zaburzeń nerwowo-mięśniowo-szkieletowych nazwano UltraSonograficznym Obrazowaniem Rehabilitacyjnym (USOR) i zdefiniowano jako „procedurę stosowaną przez fizjoterapeutów do oceny morfologii mięśni oraz pokrewnych tkanek miękkich, a także ich funkcji podczas ćwiczeń i zadań ruchowych. USOR służy do pomocy w stosowaniu interwencji terapeutycznych, dostarczając informacji zwrotnej pacjentowi oraz fizjoterapeucie.

Aktualne zastosowanie USG zasadniczo mieści się w 2 różnych obszarach obrazowania mięśniowo-szkieletowego, tj. rehabilitacyjnym (USOR) oraz diagnostycznym. Ten pierwszy obejmuje ocenę struktury mięśnia, pod kątem budowy, i jej zachowania, a także użycie USG w postaci sprzężenie zwrotnego. Rozpatrując to dokładniej, USOR umożliwia ocenę cech morfologicznych mięśnia, takich jak długość, głębokość, średnica, powierzchnia przekroju, objętość i kąt pierzastości oraz zmiany w tych elementach, a także ich wpływ na struktury powiązane (powięź i narządy wewnętrzne, jak np. pęcherz moczowy). USOR umożliwia również ocenę zmian zachodzących w wyżej wymienionych strukturach pod wpływem skurczu w postaci ruchu tkanek i ich deformacji.

W przypadku dysfunkcji lędźwiowo-krzyżowych USOR jest przydatne między innymi w ocenie grubości mięśnia wielodzielnego, zarówno w spoczynku jak i skurczu. Dzięki temu istnieje możliwość stwierdzenia ewentualnej asymetrii w jego budowie, a także zdolności do aktywacji. Innym obszarem podlegającym obrazowaniu jest boczna ściana brzucha. Odpowiednie zorientowanie głowicy USG umożliwia wizualizację mięśni skośnych zewnętrznych, wewnętrznych oraz poprzecznego brzucha. W ich przypadku również można ocenić grubość w warunkach spoczynku oraz skurczu, ale również zweryfikować jakość wzorca ich aktywacji. Obrazowanie wyżej wymienionych struktur dostarcza zatem obiektywnych informacji o ich budowie i funkcji. Dzięki temu terapeuta jest w stanie odróżnić osoby zdrowe od tych z predyspozycjami do bólów lędźwiowo-krzyżowych.  USOR umożliwia regularne monitorowanie zmian zachodzących w mięśniach stabilizujących odcinek lędźwiowo-krzyżowy w wyniku podejmowanych działań terapeutycznych. Umożliwia również dobieranie najbardziej efektywnych interwencji.

Ilość doniesień o zaburzeniach kontroli nerwowo-mięśniowej u osób z bólem lędźwiowo-krzyżowym nieustannie wzrasta. Jest jednak bardzo mało narzędzi klinicznych, które pozwalają klinicystą niezawodnie mierzyć i oceniać te zaburzenia w nieinwazyjny sposób. Dowody na wykorzystanie USOR jako narzędzia do wspomagania terapii u tej grupy pacjentów potwierdzają jego rzetelność i użyteczność. Warto jednak pamiętać, że klinicyści stosujący USOR muszą być odpowiednio przeszkoleni w zakresie wykorzystywania i interpretowania tej metody. Tylko wtedy będzie ona skutecznym dodatkiem do tradycyjnych interwencji fizjoterapeutycznych.